Według głowy państwa podczas negocjacji omawiano także współpracę z krajami trzecimi, w szczególności z Afganistanem. Prezydenci poświęcili temu zagadnieniu wiele uwagi.

"Sąsiadujące państwa, zwłaszcza cierpiący od dawna Afganistan (o którym wiele mi opowiadał Szawkat Miromonowicz), potrzebują naszej pomocy i wsparcia. A są to przede wszystkim leki, żywność i odzież - to, czego człowiek potrzebuje. Razem możemy zrobić dużo w tym kierunku i współpracować z Afganistanem. W Uzbekistanie stworzono ku temu wszelkie warunki. To dla nas bardzo interesujący temat”, – powiedział Aleksander Łukaszenka.

"Zgodziliśmy się na budowę fabryk do produkcji mięsa kurcząt i jaj. I to nie dlatego, że w Uzbekistanie czegoś brakuje, ale dlatego, że my (zaproponował Prezydent) możemy to sprzedać naszym sąsiadom, przede wszystkim Afgańczykom. Jeśli chcemy, aby Afganistan nie stwarzał problemów dla Uzbekistanu, Tadżykistanu i innych, musimy zwrócić się do nich z życzliwością. Trzeba im pomóc w wyżywieniu własnych ludzi, aby mogli mieć mniej więcej spokój. Zwykłe ziemskie podejście, trzymamy się tego. I jesteśmy gotowi do współpracy, – podkreślił białoruski przywódca. – To znaczy, że w negocjacjach przystąpiliśmy od tego, co ziemskie i wyszliśmy od potrzeb narodu uzbeckiego, białoruskiego i sąsiadów, a, jak wiadomo, sąsiedzi nie wybieramy, są od Boga. I popieram politykę Prezydenta Uzbekistanu, który stara się w humanitarny sposób budować relacje ze swoim południowym sąsiadem – Afganistanem.”